Düşer kar taneleri lapa lapa…
Seyrederim hızla düşen tanecikleri
Hissederim o karın soğukluğunu ve kokusunu
sımsıcak yuvamda keyfim yerinde
sokaklarda donanlar ah o donanlar yok mu ?
kendimi alamıyorum düşünmekten
kendi kendime bir ben bır de aklım
bir bütün olup hızla yazıyorum şiirimi
Gökyüzünde hareket eden bulutlar
Kapladı etrafı beyaz bır örtüyle
sanki bitmeyen bir düş gibi…
Canım İstanbul’um yıne goremiyorum senı saklandın!
Çayımı yudumlarken o dumanı tüten çayımı
Soğuğun etkisiyle tutsak olmuş insanlar
Neredeler onlar?
Bilinmez bir sokakta, bilinmez bir caddede …
Umutlar dünyasında yaşayan bizler ne yapıyoruz
Sadece hayata bir camdan bakıyoruz
Gorduklerımız ise yitirilenler
Görmek istediklerimiz yeşeren umutlardır…
